Het karakter van de Kreeft

Voor een Kreeft begint hopeloosheid al voor de geboorte; ze zijn zo gehecht aan de veiligheid van de baarmoeder dat ze altijd schoppend en schreeuwend geboren worden en dan vaak het hele eerste jaar van hun leven lijden aan een postnatale depressie.

Kreeften zijn daarna de rest van hun leven gericht op twee dingen: zich zorgen maken en anderen in die zorgen laten delen. Beheerst door een grote angst voor elke vorm van ruimte verlaat een Kreeft zelden haar huis. (Psychologisch gezien zijn er alleen maar vrouwelijke Kreeften). Zij zal geen enkel middel onbeproefd laten om aldaar 'gezelligheid' af te dwingen, zelfs als dat betekent dat er emotionele dwang gebruikt moet worden. Voor fysiek geweld hoef je overigens niet zo bang te zijn; ze komen niet verder dan slaan met een slap handje.

Kreeften gaan meestal huilen als ze met de realiteit geconfronteerd worden, en hun sentimentaliteit kan misselijkmakend zijn. Ze denken weinig, voelen echter van alles, vooral miskenning en gefrustreerde ambitie. 

Ze zitten de hele dag thuis en vragen zich dan af waarom niemand hun talent erkent.

'Plakkerige kauwgum' is een begrip dat een goede beschrijving geeft van hun emotionele leven. Wat ze eenmaal hebben zullen ze niet meer loslaten, dus als je iets hebt waar je definitief van af wilt, bijvoorbeeld een chronische ziekte, kun je dat gewoon aan de Kreeft geven. Dat zie je dan nooit meer terug. Veel mensen die op hun 35ste nog thuis wonen hebben een Kreeft als moeder.

Kreeften zijn berucht om hun plotselinge veranderingen van stemming, en een romantisch etentje kan zonder enige aanleiding veranderen in een drama met veel schreeuwen en huilen. Er zijn dan ook niet veel mensen die voor een tweede keer met een Kreeft zouden willen uitgaan. 

Opmerkelijk is ook wat er kan gebeuren als je ze complimenteert met hun bezoek aan de kapper: of je soms vindt dat ze er eerst als een slons uitzagen, waarom je dat nu pas vertelt, wat dacht je eigenlijk van je eigen luizenbos, rot toch op, vuile huichelaar !

Seks
Opvallend veel Kreeften vrijen alleen op zaterdagavond. Meestal met het licht uit, "voor de gezelligheid". Maar eigenlijk omdat ze zelf ook wel weten dat ze helemaal niet aantrekkelijk zijn.
Ze beleven gemiddeld 2,1 keer per jaar een orgasme, maar dit gebeurt meestal bij een ontroerende kinderfilm. Veel kinderen van een Kreeftmoeder hebben opmerkelijke herinneringen aan de eerste keer dat ze samen met haar "Bambi" zagen.

De echte ellende begint eigenlijk pas als je een Kreeft wil verlaten, al is het maar om even boodschappen te doen. Ze pakken je vast aan je been, huilen, schreeuwen, smeken, dreigen met zelfmoord, laten je dan ineens weer los met een dramatisch "Verlaat me dan maar, ploert". Dit advies kun je dan ook beter maar meteen opvolgen, want een tweede kans om de Kreeft te verlaten zal zich niet gauw weer voordoen. 

Vorige levens
Herinneringen aan vorige levens zijn toch vooral als moeder van een groot gezin waarin veel honger werd geleden, maar soms toch ook wel Assepoester.

Conclusie

Kreeften huilen veel meer dan gemiddeld, maken anderen aan het huilen, vinden iedereen zielig, maar zien niet dat het andersom is – blijf zo ver mogelijk van ze vandaan!

Ga direct naar: Ram  Stier  Tweelingen  Kreeft  Leeuw  Maagd  Weegschaal  Schorpioen  Boogschutter  Steenbok  Waterman  Vissen